çanakkalede yaşanmış bir olay.

[admin]

Sanırım Çanakkale Harbinde yaşanmış bir olay:

Savaşın en kanlı günlerinden biriydi. Asker en iyi arkadaşının az ileride,
kanlar
içinde yere düştüğünü gördü. İnsanın başını bir saniye siperden
çıkaramayacağı gibi
bir ateş altındaydılar.

Asker teğmenine koştu hemen:
- Komutanım, bir koşu arkadaşımı alıp geleyim mi?
'Delirdin mi?' der gibi baktı teğmen...
- Gitmeye değmez oğlum, arkadaşın delik deşik olmuş. Büyük olasılıkla
ölmüştür bile.
Kendi haya tını da tehlikeye atma sakın!

Ama asker o kadar ısrar etti ki, teğmen izin vermek zorunda kaldı.

- Peki, dene bakalım!

Asker yoğun ateş altında fırladı siperden ve mucize eseri, arkadaşının
yanına kadar
gitti, yaralı arkadaşını sırtlandığı gibi taşıdı. Birlikte siperin içine
yuvarlandılar.

Teğmen koşup yaralıya bir göz attı ve nefes nefese bir kenara yıkılmış askere
döndü:·- Sana hayatını tehlikeye atmaya değmez, dememiş miydim? Bu zaten
ölmüş...


- Değdi Komutanım, değdi! d edi asker.
- Nasıl değdi, arkadaşın zaten ölmüş, görmüyor musun?
- Gene de değdi komutanım, çünkü yanına vardığımda henüz yaşıyordu...


Ve onun son sözlerini duymak, dünyalara bedeldi benim için...
Ve, hıçkırarak, arkadaşının son sözlerini tekrarladı:
'Geleceğini biliyordum!'

GELECEĞİNİ BİLİYORDUM!

Kalbimizde 'arkadaşlık' denilen bir mucize v ar. Nasıl olduğunu, nasıl
başladığını
bilemezsiniz. Ama bunun özel bir armağan olduğunu, Allah'ın bir lütfu
olduğunu
bilirsiniz.
Gerçekten de arkadaşlar nadide mücevherlerdir. Yüzünüzü güldürüp,
başarmanız için
cesaret verirler.
Sizi dinlerler ve kalplerini açmaya hazırdırlar.


Bugün arkadaşlarınıza, onlarla ne kadar ilgilendiğinizi gösterin. Bu
yazıyı arkadaş
olarak gördüğünüz herkese gönderin.