şiir, şiir, şiir...

[nehir]

BEN DEğİLDİM

Ben çok uzaktaydım o zaman,
Gözlerin kavuştu ağlamaya, sebepsiz ağlamaya.
Artık beni düşünmeye başladığından
Bıraktın kendini aşk içinde yaşamaya..
Bunu bilen ben değildim.

Bir kitap okuyordun dalgın..
İçinde insanlar seviyor, ya da ölüyorlardı.
Genç bir adamı öldürdüler romanda.
Korktun, bütün yininle ağlamaya başladın..
O ölen ben değildim..


Özdemir Asaf

[nehir]

GüZELLİK GERİDE KALDI

Benim yüzüm, yüzünden baştan başa hüzündür.
İkisinden birisi ikimizden biridir.

Görmeli'dir, eskidir, yaşamış'a dönmüştür
Yarışa çıktıkları güzelliği geçmiştir.

Ağladığını bilir bilmediği şeylere
Güldüğünü unutmuş, hiç görmemiş gibidir.

Taşınmayan ne varsa bir yerden öbür yere
Seve seve taşımış, sırtına yüklemiştir.

Parayla ölçülmeyen sevgi saygı borcunu
Ne aldıysa ve kimden aldıysa ödemiştir.

Verdiğini unutmuş onun ne olduğunu
Ne verdiyse ve kime verdiyse yok bilmiştir.


Özdemir Asaf

[nehir]

Ben seni hic sevmedim ki
yorgun aksamlarda soyledigimiz sarkilari sevdim
bir cicege gulmeni bir gule benzemeni sevdim bir de yildizlari sevdim eylul aksamlarinda gelip gozlerinde durdular
Ben seni hic sevmedim ki beni yola kodugunda ayrilmayi sevdim
kursunlari sevdim beni vurdugunda
aglamayi sevdim beni unuttugunda
aglamayi sevdim yanliz oldugumu anladigimda
ayakta kalmami sevdim
yikilmami sevdim seni her hatirladigimda
ekmegi sever gibi sevdim sensizligi
su gibi ozledim temmuz gunesinde sesini
ikindide yagmur gibi geceleyin ruzgar gibi sevdim seni sevdigimi
Ben seni hic sevmedim ki
kuslara sarkilar ogretmeni sevdim
menekseyle konusmani nisana hatirlatmani baharin adinda yanlizlik olmadigini
dustugum zaman kanayan yanlarimi ve tuhafligimi usudugum zaman
sakiz satan cocuklari
yeni cikan sarkilari
her kaybettiginde kazanan yanlarini sevdim
denize dusmus gul gibi dustum atese
ben yangini sevdim ben yandigim zaman boyle iste
Ben seni hic sevmedim ki
bir gece ceylan indi dagdan
kalbine bir gece siir gibi kibrit alevinde alemin ortasinda kimsesizligin sesinde bugusunda sabahin acimasizliginda
ahin aglayan yuzunde isanin ferahlatan gucuyle duanin
korkutan yaniyle narin
gulun ustune tutundugum umudun ustune korkunun ustune senin ustune hepsinin ustune
ben seni hic sevmedim ki
gittigin zaman gitmeni sevdim
evreni sevdim geldigin zaman
kalmani sevdim urkuyordum sana sana alismaktan
yinede sevdim gulumsemeyi mendilimi sallarken seni goturen trenin arkasindan
kirlara ilk kar dustugu
zaman olumun en guzel oldugunu sevdim seni icimde oldurdugum zaman
her kaybettigimde kazanan yanlarini sevdim
denize dusmus gul gibi dustum atese
ben yangini sevdim yandigim zaman boyle iste
ben seni hic sevmedim ki
ben sevdim mi adam gibi severim

İbrahim Sadri